In de startblokken

Nog even een berichtje voordat ik straks aan de 3e chemo kuur (1e infuus) ga beginnen. Ik ben ondertussen alweer sinds 04.15 uur wakker. Sinds het begin van dit alles, lig ik vaak s'nachts een paar uur wakker. Voorheen sliep ik altijd perfect. 

Na het bericht van afgelopen week heb ik er een blaasontsteking bij gekregen. Gelijk richting het gezondheidscentrum, potje plassen en vervolgens het recept halen bij de apotheek. Sinds kort zitten de huisartsen, apotheek, bloedprikken, GGD en nog meer instanties in 1 gebouw. Best handig. De apotheek is mooi geworden en ik ben weg van de wandkast met daarop het Zeeuws Meisje.

Maar om nog even verder te gaan met m'n verhaal. Die dag gelijk begonnen met de antibiotica en na een paar dagen werd de pijn bij het plassen minder en is nu helemaal weg. Nog een paar dagen de kuur afmaken en hopen dat het dan een tijdje wegblijft. 

De slokdarm klachten die vooral in de tweede week problemen gaf en na de vorige kuur meer toe nam, zijn sinds de komst van de maagtabletten weg gebleven dus gelukkig weer een ongemak getackeld. 

Ik ga me klaar maken voor weer een dagje retuximab en chemo. Het zullen weer moeilijke dagen worden en ik zie er best tegen op. Maar ik blijf voor ogen houden waar ik het voor doe, dus niet mokken maar in de ...startblokken! ;)

Zodra ik me er weer toe in staat voel laat ik me weer via deze blog horen. 

Liefs

Bianca

Chemo 2 - Infuusdag 2

Vorige week maandag was ik netjes om half 9 aanwezig om allereerst bloed te prikken. 

Na een 3 kwartier kreeg ik groen licht om te starten met de chemo. De witte bloedlichaampjes zijn zelfs 'behoorlijk hoog' zegt zuster Sigrid.

Omdat het vandaag alleen chemo is en geen retuximab, start ik dus gelijk met de doxorubicine en zit om half 10 in de ochtend al met een ijsje om zo m'n tongklachten te voorkomen. 

De dag verloopt verder goed en door de extra medicatie op tijd in te nemen ben ik weer niet misselijk geworden. Op de terug weg naar huis ben ik zelfs even bij de apotheek naar binnen gelopen, om de recepten op te halen, omdat  ik erg benieuwd was naar de nieuwe locatie.  Ook dinsdag was op zich geen slechte dag en goed te doen. 

Maar de dagen en nachten erop volgend waren geen pretje.  De steeds na ieder infuus terugkerende druk op het borstbeen (kan nog steeds niet achterhalen wat het precies is) geeft als gevolg dat ik pijn heb maar ook moeite heb om m'n ademhaling goed te houden waardoor ik weer extra moe wordt van het 'puffen en happen' naar lucht. De combinatie pijn, vermoeidheid en s'nachts wakker liggen door dit alles, werkt deze keer goed door op m'n humeur. Ik ben sneller geïrriteerd en dat merken de meiden ook (sorry meiden).

Maar het moeilijkste van de dagen was toch wel dat ik mentaal even een flinke dip had.

'de muren komen op me af, m'n wereld is zo klein'

'nog 8 infusen (4 kuren) te gaan met pijn en vele ongemakken, zucht'

'dit 2e infuus van de kuur is minder erg wat bijwerkingen betreft dan de eerste, pff, en het is nu al geen pretje, bah volgende keer weer die ergere, ik zie er tegenop'

'help, de vermoeidheid komt weer' (trauma van de chemo's van vroeger)

Zo gingen mijn gedachtes een beetje. En zoals je merkt ben ik niet altijd positief en was ik gewoon aan het klagen en zag het even niet zitten. Ook dit hoort erbij en zal ook niet de laatste keer zijn. 

Wat heeft geholpen? Dat we zaterdag naar de meubelboulevard zijn gereden (op zoek naar een nieuw bankstel :) Ik had het natuurlijk niet kunnen aanlopen allemaal maar er zijn daar rolstoelen aanwezig. De afleiding was zeer aangenaam en hard nodig. En ja, ik was he-le-maal op daarna en heb een paar uur geslapen bij thuiskomst maar het was het helemaal waard!

De pijn op het borstbeen en daarmee ook de ademhalingsproblemen zijn ondertussen weer weg en de andere ongemakken zijn te behappen.

Iedere dag gaat nu weer beter dus 'Happy Bianca' komt weer terug :)

Getackeld

Een week geleden stond ik in de startblokken voor de start van chemokuur 2. 

Er op terug kijkend waren de eerste dagen erna op zich niet slecht verlopen. De gevreesde misselijkheid heb ik weer op tijd kunnen temmen. Ook de pijnlijke tong en mond zijn achterwege gebleven door het voorschrijven van Orosol een mondspoelmiddel ipv het spoelen met zoutwater en de zalf als de tong al pijn deed. Het eten op zich is daardoor geen probleem meer.

Jammer genoeg is in de eerste week m'n smaak behoorlijk aangetast. Veel dingen zijn gewoon niet lekker en je eet omdat het moet. Het plezier in het eten is er niet en dat weegt zwaarder dan ik zou willen. Was er zelfs een dagje wat sacherijnig door. Sinds gisteren merk ik dat m'n smaak weer aan het verbeteren is. Dus in de loop van deze week kijk ik uit naar onze enige echte zelfgemaakte tomatensoep, m'n lievelingseten :)

De afgelopen dagen waren moeizaam. Pijnklachten zoals; spierpijn nek/schouders wangen/rug, zenuwpijn scheuten in m'n rug, onrustige benen, prikkelbare darmen, weeïge pijn in m'n onderrug (herkenbaar van m'n bevallingen) en een bepaalt gevoel van onrust van m'n hart hielden me (gedeeltelijk) s'nachts wakker en overdag in de tang.

Gisteren was ik jarig maar om het echt te vieren zag ik nog niet zitten, maar er is toch wat bezoek geweest. Vandaag nieuwe ronde, nieuwe kansen. De ochtend is in ieder geval goed begonnen!

Conclusie tot nu toe

1e infuus dag (met retuximab en de neulasta spuit) geeft meer (pijnlijke) bijwerkingen dan bij de 2e infuusdag.

Maar gelukkig zijn er nu 3 ongemakken getackeld;

Misselijkheid, obstipatie en pijnlijke tong/mond. Reden tot dankbaarheid dus. 

Nu een week van aansterken voor de boeg. Ik ga weer zo genieten van kleine dingen.

Bedankt weer voor jullie bezoekjes, lieve berichtjes en knuffels. Ik ben een gezegend mens 

Veel liefs

Bianca