Vergrote lymfklieren

Een paar maanden geleden viel het me op dat er weer een vergrote lymfeklier in mijn hals zat.

Vier jaar geleden zakte de grond onder m'n voeten vandaan toen ik dit ook plots opmerkte.

Maar na een röntgenfoto en bloedonderzoek bleek dat het meeviel en beide kliertjes bleven nog binnen de marge en waarschijnlijk veroorzaakt door een virus. Dus ook deze keer ging ik er vanuit 'het zal wel meevallen' maar in je achterhoofd blijf je altijd de gedachte houden 'wat als het niet goed is...'

De schrik was groot toen de internist aangaf dat de grote van de klier echt niet normaal was en ze gelijk actie ondernam:

• bloedprikken
• bezoek aan de kno-arts
• ct-scan
• biopt van de klier

Het bloed gaf wat verhoogde waardes aan waaruit bleek dat er een ontsteking zou kunnen zijn. Bij de kno-arts was gelukkig alles goed. De ct-scan liet de 2 halsklieren zien die al te voelen waren en ook een kliertje ergens in mijn buik.

Het langste wachten was op de uitslag van het biopt. Na 10 dagen was de definitieve uitslag nog niet binnen, maar het vermoeden dat het weer om Hodgkin zou gaan stond op nummer 1.

Een pet-scan werd op voorhand ingepland om te bepalen in welk stadium ik zit.

Uiteindelijk kregen we afgelopen donderdag 22 december te horen dat het wederom Hodgkin is, maar niet de klassieke variant die ik in het verleden heb gehad (hierover zal ik later meer vertellen) We hielden al rekening met dit slechte nieuws en de verschillende emoties die daarbij horen, had ik de weken voorafgaand al doorleefd.

Het is niet anders, het is zoals het is en ik ga er weer voor, het moet!